Τα άτομα με γενικευμένη διαταραχή άγχους (GAD) βιώνουν υπερβολική ανησυχία για πολλά διαφορετικά πράγματα, περισσότερες ημέρες από ότι στο παρελθόν, μέχρι το σημείο που μπορεί να παρεμβαίνει στη σωματική και ψυχική τους υγεία. Η χρόνια ανησυχία δημιουργεί έντονο άγχος και μη φυσιολογικές αισθήσεις (π.χ. δυσφορία του στομάχου, ένταση των μυών, κόπωση, καρδιακή παλμική αρρυθμία, ευερεθιστότητα κ.λπ..).
Τα άτομα με GAD συνήθως ανησυχούν για θέματα που απασχολούν τους περισσότερους ανθρώπους αλλά δυσκολεύονται να ξεπεράσουν γρήγορα μια ανησυχία και συχνά θα φανταστούν το χειρότερο σενάριο. Τα άτομα με GAD εμφανίζουν συχνά δυσκολίες στον ύπνο, δευτερεύουσες από τις σωματικές αισθήσεις που προκαλούνται από την ανησυχία. Τα άτομα με GAD μπορεί να έχουν πρόβλημα να δοκιμάσουν νέες εμπειρίες (π.χ. ταξίδια).
Κοινωνικό άγχος (ή κοινωνική φοβία):
Τα άτομα με κοινωνική φοβία ανησυχούν υπερβολικά για την αρνητική κρίση των άλλων. Δεν ενδιαφέρονται για κοινωνικές σχέσεις, τείνουν να αποφεύγουν τις κοινωνικές αλληλεπιδράσεις για να μειώσουν την αγωνία και τη δυσφορία τους. Η συντριπτική πλειονότητα των ενηλίκων με κοινωνική φοβία αναφέρουν ότι έχουν βιώσει αυτή την ανησυχία για όσο διάστημα θα μπορούσαν να θυμούνται και συνήθως περιγράφουν ότι ήταν ντροπαλοί και ήσυχοι κατά τη διάρκεια των σχολικών τους χρόνων.
Οι φυσικές αισθήσεις που συνοδεύουν το άγχος (όπως διαταραχές του στομάχου, δυσκολία συγκέντρωσης, ίλιγγος, κόμπιασμα λέξεων και κοκκίνισμα) μπορούν να αυξήσουν το φόβο και την αμηχανία στις κοινωνικές καταστάσεις. Οι περισσότεροι ενήλικες και παιδιά με κοινωνικό άγχος δυσκολεύονται να ξεκινήσουν συνομιλίες, να εκφράσουν τις απόψεις τους / να είναι διεκδικητικοί, να μιλούν σε ομάδες, να κάνουν επαφή με τα μάτια, να λένε αστεία και να αναλάβουν κινδύνους κ.α..
Στις χειρότερες περιπτώσεις, οι άνθρωποι με κοινωνικό άγχος γίνονται πολύ απομονωμένοι και καταθλιπτικοί. Σε ορισμένες περιπτώσεις, τα άτομα με κοινωνική ανησυχία θα υποβιβάζουν τον εαυτό τους κοινωνικά για να ευχαριστήσουν τους άλλους. Αυτοί οι άνθρωποι εμφανίζονται κοινωνικά μη άνετοι και μη συνδεδεμένοι με το σύνολο, επίσης εισπράττουν ελάχιστη κοινωνική απόλαυση λόγω της συνεχούς τους ανάγκης για έγκριση από άλλους.
Η διαταραχή πανικού με την αγοραφοβία:
Οι κρίσεις πανικού είναι συχνές σε όλες τις διαταραχές άγχους και στο ευρύ κοινό (περίπου το ένα τρίτο του πληθυσμού είχε μια κρίση πανικού μέσα στον χρόνο). Ωστόσο, όσοι πάσχουν από διαταραχή πανικού έχουν επίμονο φόβο, ότι θα έχουν μια κρίση πανικού σε μια κατάσταση κατά την οποία δεν μπορούν να ξεφύγουν ή να λάβουν βοήθεια. Μια κρίση πανικού ορίζεται ως η εμφάνιση φυσιολογικών αισθήσεων (π.χ. καρδιακός πόνος, ζαλάδα, αγχώδης κεφαλαλγία, δυσφορία στο στομάχι, τρόμος, αισθήματα απομάκρυνσης), που κυμαίνονται σε ένταση μέσα σε 10 λεπτά.
Εκείνοι με διαταραχή πανικού φοβούνται συνήθως ένα καταστροφικό αποτέλεσμα από κρίσεις πανικού για παράδειγμα, αίσθηση χάνω τον εαυτό μου, θα πεθάνω, θα τρελαθώ. Συχνά, τα άτομα με διαταραχή πανικού τείνουν να αποφεύγουν καταστάσεις που θα μπορούσαν να προκαλέσουν επίθεση πανικού (που ονομάζεται Αγοραφοβία). Παραδείγματα περιπτώσεων αποφυγής: τοποθεσίες (αεροπλάνα, κυκλοφορία, μεγάλοι ανοιχτοί χώροι), τρόφιμα (καφεΐνη, ζάχαρη, αλκοόλη), συναισθήματα (ενθουσιασμός, θυμός, άγχος) και τις δραστηριότητες (άσκηση).
Άγχος για την υγεία:
Τα άτομα με άγχος στην υγεία έχουν υπερβολικό φόβο ασθενείας ή / και θανάτου. Συχνά, αυτά τα άτομα εμπλέκονται σε υπερβολικές συμπεριφορές ασφάλειας για την υγεία όπως συχνός έλενχος του σώματός τους για συμπτώματα ή αναζητούν υπερβολική διαβεβαίωση από τους αγαπημένους και τους επαγγελματίες υγείας σχετικά με την κατάσταση της υγείας τους. Παρά τις προσπάθειες αυτές, σπάνια βρίσκουν ανακούφιση. Ενώ μερικά άτομα με άγχος στην υγεία μπορούν να διερευνούν συνεχώς τα αντιληπτά συμπτώματα ή / και τις ασθένειες τους (online αναζητήσεις, επισκέψεις συχνών γιατρών), άλλοι μπορεί να αποφεύγουν υπερβολικά τις πληροφορίες για την υγεία και τους επαγγελματίες υγείας νομίζοντας ότι αποτρέπουν την ασθένεια.
Μετατραυματική διαταραχή άγχους (PTSD):
Το PTSD είναι μια διαταραχή άγχους που μπορεί να αναπτυχθεί μετά από ένα τραυματικό συμβάν (δηλαδή, έκθεση σε απειλή για τη σωματική ασφάλεια του εαυτού σας ή άλλων – είτε αντιμετωπίζοντας άμεσα την απειλή ή μάρτυρες της απειλής σε κάποιον άλλον). Το τραυματικό γεγονός βιώνεται με την αίσθηση του έντονου φόβου, της φρίκης ή της αδυναμίας. Στα παιδιά, η αντίδραση περιλαμβάνει αποδιοργανωμένη ή ταραγμένη συμπεριφορά. Τα συμπτώματα της PTSD περιλαμβάνουν:
επανεξετάζοντας το τραύμα συχνά (δηλαδή, αναδρομές, εφιάλτες, επαναλαμβανόμενες ενοχλητικές σκέψεις) (π.χ. αίσθημα άγχους ή έκπληξης, δυσκολία στον ύπνο και ανησυχία, ευερεθιστότητα, δυσκολία συγκέντρωσης)
αποφυγή θέσεων, ανθρώπων, γεγονότων ή αντικειμένων που υπενθυμίζουν σε ένα άτομο το τραύμα του, συναισθηματικό μούδιασμα, απώλεια ενδιαφέροντος για δραστηριότητες που είχαν προηγουμένως απολαύσει, δυσκολία να θυμηθούν σημαντικές πτυχές του τραύματος, αίσθημα αποκοπής από τους ανθρώπους)
Πολλά άτομα αντιμετωπίζουν μερικά από τα συμπτώματα που περιγράφονται παραπάνω μετά από ένα τραύμα. Ωστόσο, ένα άτομο αναπτύσσει PTSD όταν αυτά τα συμπτώματα διαρκούν περισσότερο από ένα μήνα και γίνονται ενοχλητικά στη φυσιολογική ροή της ζωής. Σε ορισμένες περιπτώσεις, μπορεί να είναι μήνες ή χρόνια μετά από ένα τραύμα να εμφανίζονται τα πιο πάνω συμπτώματα.
Τα συμπτώματα της PTSD μπορεί να εμφανιστούν σε άτομα όλων των ηλικιών που έχουν βιώσει ένα τραυματικό συμβάν. Ωστόσο, τα συμπτώματα μπορεί να εμφανίζονται διαφορετικά στα παιδιά σε σύγκριση με τους ενήλικες. Τα συμπτώματα στους εφήβους είναι πιο πιθανό να μοιάζουν με αυτά των ενηλίκων αλλά μπορεί επίσης να περιλαμβάνουν καταστροφικές και καταστρεπτικές συμπεριφορές. Εκτός από τα συμπτώματα που περιεγράφηκαν παραπάνω, τα άτομα με PTSD συχνά έχουν συναισθηματικές αντιδράσεις όπως ο θυμός, η ενοχή και η ντροπή, καθώς και οι διαταραχές στον ύπνο, στη διατροφή και στις συνήθειες άσκησης.
Διαταραχή Άγχους Αποχωρισμού:
Τα παιδιά, οι έφηβοι και οι ενήλικες έχοντας το άγχος του αποχωρισμού συνήθως φοβούνται να είναι μακριά από τα αγαπημένα τους πρόσωπα ή / και το σπίτι. Οι συνήθεις ανησυχίες περιλαμβάνουν φόβους ότι κάτι κακό θα συμβεί και έχουν δυσάρεστες αισθήσεις που σχετίζονται με το άγχος (π.χ. στομαχική δυσφορία). Ενώ η ανησυχία του διαχωρισμού μπορεί να συμβεί κατά τη διάρκεια των ημερήσιων δραστηριοτήτων, το άγχος τείνει να κλιμακώνεται γύρω από τη νύχτα και κατά τη διάρκεια εκτεταμένων ταξιδιών. Μερικά παιδιά θα παρουσιάσουν αντιθετικές συμπεριφορές (π.χ. κατάρρευση, οργή, επιθετικότητα) σε μια προσπάθεια αποφυγής εγκατάλειψης γονέων / σπιτιού. Η ανησυχία διαχωρισμού μπορεί να επηρεάσει τις κοινωνικές σχέσεις δεδομένης της απροθυμίας να εισέλθουν σε νέες κοινωνικές καταστάσεις που απαιτούν προσωρινό χωρισμό από τους αγαπημένους τους.
Επικοινωνήστε για τυχόν απορίες !!
